Jeroen de Vaal studied at the Utrecht School of Arts with director Monique Wagemakers and conductor Jan Slothouwer. He took masterclasses of Jard van Nes and Eric Tapy, and was invited to join Nouveau Studio of the Opéra de Lyon where Jeroen worked with conductors like Philip Pickett, Christophe Coin, Rinaldo Alessandrini, with tenor Marco Beasley and directors like Antonio Latella and Peter Stein.

Jeroen made his debut at the De Vlaamse Opera in Strauss’ Salome, followed by Tamino in Mozart’s Die Zauberflöete, Léhar’s Die Lustige Witwe, Prova d’Orchestra by Batistelli, and Verdi's Fallstaff. He returned to the Opéra de Lyon to sing in Kurt Weill’s Les Sept Pêchés Capitaux, and to cover the part of Lindbergh in Weill’s Lindbergh’s Flight. This highly acclaimed production was revived during the Festival of Edinburgh. Later he returned to the Opera de Lille to sing Don Curzio in Mozart’s Le Nozze di Figaro in a well acclaimed production directed by Adrien Noble and conducted by William Christie.

At De Nederlandse Opera Jeroen de Vaal made his debut in Strauss’ Capriccio, conducted by Hartmut Haenchen, followed by a.o. Eurimaco in Monteverdi’s Il Ritorno d’ Ulysse. Jeroen returned to DNO for the world premiere of Rob Zuidam’s Adam in Ballingschap, a coproduction with Holland Festival. Jeroen’ s debut at La Monnaie in Brussels received raving reviews for his interpretation of Haenschen in Benoit Mernier’s Fruehlingserwachen. Other roles that Jeroen has sung are :Camille in Die Lustige Witwe with Opera Zuid,  Bastien in Mozart’s Bastien und Bastienne,  Gherardo in Puccini’s Gianni Schicchi, as The Defendant in Trial by Jury by Sullivan, and as Pluto in Offenbach’s Orphée aux enfers, Wilhelm in Thomas’ Mignon. With mezzosoprano Tania Kross and tenor Marcel Beekman Jeroen de Vaal sang the part of Daifilo in PC Hooft’s Granida, a newly discovered piece of Dutch baroque music. 

This fall Jeroen de Vaal sings in Offenbach's Ba-ta-clan and in l'Ile de Tulipatan, a new production at the Wiener Kammeroper.

Jeroen de Vaal can frequently be heard in concert and in oratoria, a.o. as the Evangelist in Telemann’s Luke Passion, in Bach’s St. Matthew’s and St. John’s Passion.

Jeroen de Vaal ist ein richtiger Tenore di Grazia - und in diesen beiden Opern als Hermosa und Ke-Ki-Ka-Ko bestens besetzt.

Der Neuen Merken, Elena Habermann, Oktober 3, 2009

Sängerisch dominieren in beiden, französisch gesungenen Stücken der jugendfrische Tenor von Jeroen de Vaal und der vitale, höhensichere Sopran von Milena Gurova.(....) Berechtigter Jubel im Publikum. Diese Aufführung zu versäumen sollte strafbar sein...

Wiener Zeitung, Gerhard Kramer, October 3, 2009

Doch wie man weiss machen Kleider nicht immer Leute, und so wurde aus dem vorgetäuschten männlichen Thronerben Alexis (hervorragend, Milena Gurova) ein schüchterner und bescheidener Mensch. Umgekehrt verhält es sich mit dem gleichzeitig geborenen Knaben Hermosa (exzellent, Jeroen de Vaal, der als Mädchen getarnt wird, damit dieser nicht eines Tages zum Militär muss.

Kulturwoche, Manfred Horak, Oktober 2009

Milena Gurova, Jeroen de Vaal, Lisa-Maria Jank, Dan Chamandy und Andreas Jankowitsch gevallen als schrille, schräge Typen mit herben Stimmen.

Kronenzeitung, Karlheinz Roschitz, Oktober 3, 2009

Selbstbetrug zum eigenen Vorteil oder das Leugnen nationaler Identität. Im Haus am Fleischmarkt dominiert weniger dieser kritische Ansatz als das – vom Orchester nicht selten zu lautstark begleitete – spielerische Element. Darin, mehr als bei Soloaufgaben, fühlt sich das (an dem Abend zumeist in zwei Rollen auftretende) Ensemble – Benjamin Prins, Andreas Jankowitsch, Dan Chamandy, Jeroen de Vaal, Milena Gurova, Lisa-Maria Jank – sichtlich wohl.

Die Presse, dob, October 3, 2009

Gesungen wurde durchwegs gut (pauschal seien genannt: der Tenor Dan Chamandy, die Sopranistin Milena Gurova, die Mezzosopranistin Lisa-Maria Jank, der Tenor Jeroen de Vaal).

Der neue Merker, Anton Wendler, October 8, 2009

Von den Solisten, die in den beiden Stükcen allein durch ihre ständigen Umkleideszenen körperlich gefordert waren, ragten die bulgarische Sopranistin Milena Gurova und der niederländische Tenor Jeroen de Vaal durch ihre Spielfreude heraus, aber auch (die anderen) zeigten Einsats total und überzeugten auch stimmlich.

Der Opernfreund, Ernst Kopica, Oktober 17, 2009

Milena Gurova, Jeroen de Vaal, Andreas Jankowitsch und Lisa-marie Jank ergaenzen das auf einander abgestimmte, mit Freude agierende Ensemble, das von Chor und Orchester unter Daniel Hoyem-Cavazza tadellos begleitet wird.

Kurier, Barbara Freundorfer, October 10, 2009

Dan Chamandy ist der drastisch-komische, Jeroen de Vaal gewissermassen der jugendliche Tenor, wenn solche Klassifikationen bei Offenbach überhaupt greifen. (....) Das Publikum hat die explodierende Lust am Blödsinn stürmisch gefeiert.

Der Neue Merker, Renate Wagner, Oktober 17, 2009

Il suo merito principale è proprio quello di aver mostrato la grandissima attualità di Offenbach e del suo teatro musicale. Lo aiutano in questa impresa un giovane ed eccellente cast di cantanti, versatili sulla scena e bravi nella doppia dinamica di recitazione e canto.

A young and excellent cast of singers is helping him {Waut Koeken} (in this wonderful production), a cast which was versatile on stage, and excellent in switching between singing and acting. 

Giornale della Musica, Juri Giannini, ottobre 2009

Het klinkt onder leiding van Reinbert de Leeuw sterk en stevig (Thomas Oliemans als Adam), spannend en sinister (Jeroen de Vaal, Roger Smeets en Huub Claessens als duivels), (....)

With Reinbert de Leeuw conducting it sounds steady and strong (Thomas Oliemans as Adam), exciting and sinister (Jeroen de Vaal, Roger Smeets and Huub Claessens as devils), (....)'

NRC Handelsblad, Kasper Jansen, June 6, 2009

Zij (Lenneke Ruiten) zingt met haar aangename sopraan fris en helder door haar partij heen. Net als overigens de rest van de - grotendeels Nederlandse - cast. Altijd mooi om te zien dat Nederlandse stemmen ook kwaliteit in huis hebben. (...)Jeroen de Vaal zingt een lyrische Belial, ....

With her pleasant soprano voice she sings her score freshly and clearly, like the others in the mainly Dutch cast. It is always nice to see that Dutch also reach a high level of quality. (...) Jeroen de Vaal sings Belial in a lyrical way, ...

Place de l´Opera, Jordi Kooiman, June 5, 2009

Zuidam weet voor de stem te schrijven en haalt het uiterste uit zijn zangers. Hij kan zich voor zijn vierde opera dan ook beroepen op een voortreffelijke Nederlandse bezetting. (....)  Jeroen de Vaal en Huub Claessens zijn duivels als Belial en Lucifer.

Zuidam knows how to write for a voice, and manages to draw out everything out of his singers.  For his fourth opera he can work with the best thinkable cast of Dutch singers. (....)  Jeroen de Vaal and Huub Claessens are devilish as Belial and Lucifer.

Granida is een van de leukste voorstellingen sinds tijden, muzikaal van zeer hoog niveau. Dat is te danken aan de prestaties van het ensemble La Sfera Armoniosa, en een handvol Nederlands toptalent als Tania Kross, Jeroen de Vaal en Marcel Beekman. Gaat dat zien !!

Granida is one the best and entertaining performances since times, and musically speaking of a high level, thanks to the achievements of La Sfera Armoniosa, and the performance of Dutch top talent like Tania Kross, Jeroen de Vaal and Marcel Beekman. Go and see the show !!

Algemeen Dagblad, Oswin Schneeweisz, April 8, 2009

Datzelfde is niet te zeggen voor Jeroen de Vaal in de rol van haar minnaar Daifilo. Ondanks dat hij door een jammerlijke val tijdens de generale repetitie met een mitella moest spelen, wist hij steeds te overtuigen, zowel met zijn prachtig heldere tenor als ook in zijn spel.

This is not the case for Jeroen de Vaal in the part of her lover Daifilo. Despite that he had to perform in a sling due an pitiful fall during the dress rehearsal, he knew how to convince all the time, not only with the beautiful clear tenor voice, as well as in his acting.

ikhouvantheater.nl, Jan van Smeden, April 6, 2009

Het deels uit abstracte elementen opgebouwde decor is uitgevoerd in rijke kleuren en warm licht. Het geheel blijft daardoor prettig intiem. In die omgeving komen de werkelijk prachtige liederne, gezongen door onder anderen Tania Kross als Granida en Jeroen de Vaal als Daifilo schitterend tot hun recht.

Theaterjournaal, Thijs Kramer, April 8, 2009

Jeroen de Vaal (herder Daifilo) speelde na een val op de generale repetitie met een arm in het gips. Hij zong zijn serenade aan Granida prachtig verstild.  Grandia zelf kreeg mooi lijf en stem van Tania Kross.

Trouw, Peter van der Lint, April 8, 2009

Granida is een van de leukste voorstellingen sinds tijden, muzikaal van zeer hoog niveau. Dat is te danken aan de prestaties van het ensemble La Sfera Armoniosa en een handvol Nederlands toptalent als Tania Kross, Jeroen de Vaal en Marcel Beekman. Gaat dat zien !

AD, Oswin Scheeweisz, April 8, 2009

Het is bewonderenswaardig, hoe de klassieke zangers de lange, oudhollandse toneelteksten declameren. Tenor Jeroen de Vaal speelt met zijn linker onderarm in het gips door een val tijdens de repetitie en zijn ' Voochdesse van mijn Siel"  in het tweede deel is één van de hoogtepunten van de opera. Tania Kross is een nobele Granida, die helaas maar twee solostukken te zingen heeft in deze reconstructie.

Operanederland.nl/Theater Centraal/Antiliaanse Nieuwsbrief, Mark Duijnstee, April 2009

Ook Jeroen de Vaal was een beetje bedeesd. 

Operamagazine.nl, Jordi Kooiman, April 2009

In aanwezigheid van de Koningin is op 6 april in de Amsterdamse Schouwburg de ´allereerste´ Nederlandse opera, Granida van P.C. Hooft in premiere gegaan. (...)  De hoofdrol van prinses Granida die verliefd wordt op een arme herder (goede, al een beetje bleke Jeroen de Vaal) werd gezongen door een (letterlijk en figuurlijk) fraaie mezzo Tania Kross.

In presence of HM Queen Beatrix Holland´s first ever opera Granida, composed by poet P.C. Hooft was premiered in the Amsterdam Schouwburg. The title role of Princess Granida, falling in love with a poor shepherd (good, alk be it a little bit pale Jeroen de Vaal) was sung by a (litteraly but also metaphorically speaking) pretty mezzo Tania Kross.

Forumopera.nl, April 2009

Mit sardonischem Lächeln   .....  In Anwesendheit von Königin Beatrix hatte am 6.4. in Amsterdamse Schouwburg die erste holländische Oper Granida von P.C. Hooft (1605) Premiere. Die Aufführung (Regie Wim Trompert) war höchst unterhaltend und schön anzuschauen. Die Titelrolle, Prinzessin Granida, die sich in einem armen Hirten (gut en verhalten Jeroen de Vaal) verliebt, wurde von Tania Kross mit ausladendem Mezzo gesungen.

Focus Musikszene, Basia Jaworksi, april 2009

De stem van Barbara Bargnesi in de rol van Nannetta spreekt tot de verbeelding. Maar misschien is het omdat zij de mooiste pareltjes uit het libretto voor haar rekening neemt. Het subtiele spel tussen haar en Fenton (Jeroen de Vaal) zit vol prachtige zinnen. Voor sommigen misschien melige toespelingen, maar romantische zielen zullen zeker weg zijn van hun mijmeringen.

Cutting Edge, Jolien van de Velde, January 2009

De Fenton van Jeroen de Vaal viel dan weer te licht uit. Op het einde van het eerste bedrijf, als respectievelijk de mannen en de vrouwen elk hun eigen verhaal doen, is Fentons melodie een soort ankerpunt voor de luisteraar. 

Il Grand Inquisitor, igi, December 17, 2008

On retiendra aussi le couple des amis homosexuels (le seul qui semble connaître la félicité dans cette histoire sombre) magnifiquement chanté par les remarquables Jeroen de Vaal et Lars Piselé. Tant l’intervention du premier au début du deuxième acte (scène magistrale) que leur duo (vraiment sublime) au troisième constituent des moments inoubliables (dommage que le CD et le DVD ne les y voient pas, nous les trouvons meilleurs encore que leurs collègues !)

The other scene that one is sure to remember is the one with the two homosexual friends (the only ones that seem to know happiness in this gloomy story), wonderfully sung by front-rank Jeroen de Vaal and Lars Piselé. Not only the first one's (=Jeroen's) intervention at the start of the second act (a masterly scene), but also the contribution with the two of them (truely  excellent) in the third scene, which comprises moments never to be forgotten (what a pity the the cd and dvd (note: made after the Brussels performances, which had a double cast) does not include them, because we thought they were far better performing then their colleagues !)

Forumopera, Pierre-Emmanuel Lephay, Septembre 19, 2008

Juist toen Trompert serieus met 'Granida' begon te leuren, werkte hij voor De Nederlandse Opera aan de instudering van Monteverdi's L'Orfeo, waarin Tania Kross en Jeroen de Vaal zongen. Zij waren meteen enthousiast voor het project en zegden hun medewerking toe.

Granida komt in april en mei 2009 in de Nederlandse schouwburgen. Voor meer info incl het volledige artikel:  www.granida.info

Trouw, Peter van der Lint, 28 augustus 2008

Uiteraard zijn de solistische bijdragen een wezenlijk aandeel binnen het geheel. Evangelist Jeroen de Vaal is een geboren verteller en de bas David Wilson-Johnson is geknipt voor de Christus rol.

Obviously the solo contributions form an essential part of the performance as a whole. Evangelist Jeroen de Vaal is a born story teller and bass David Wilson-Johnson is perfectly fit for the part of Christ.

Haarlems Dagblad, Rinus Groot, March 17, 2008

De evangelist is de rode draad in het werk. Hij vertelt tenslotte het lijdensverhaal zoals Johannes het heeft opgeschreven. Tenor Jeroen de Vaal is zonder meer overtuigend. Met zijn heldere stem vertelt hij het lijdensvershaal en aan zijn zijde vindt hij de bas Hans de Vries als een imponerende Christus.

The part of the Evangelist forms the backbone of the piece. He is the one that is reciting the Passion in the way that John wrote it down.  Tenor Jeroen de Vaal sisvery convincing indeed.

Claudio Monteverdi: L'Orfeo, as La Messagiera, conducted by Stephen Stubbs, and Il Ritorno d'Ulisse in patria, as Fortuna / Melanto, conducted by Glen Wilson, directed by Pierre Audi,  Amsterdam, De Nederlandse Opera

Opvallende bijdragen zijn er van de tortelduifjes Eurimaco door Jeroen de Vaal en Melanto door Tania Kross

       

foto's: DNO - Ruth Walz, Hans Hijmering

Eye contributions were those of lovebirds Eurimaco, sung by Jeroen de Vaal, and Melanto, sung by Tania Kross.

Spits, Mark Duijnstee, September 2, 2007

L'Orfeo is quintessential Audi where all three natural elements of earth, fire and water combine in sets of tangible solidity and exceptional beauty. They were matched by singing of a similar calibre with not a single disappointing voice on display.

Opera Today, Sue Loder, september 2007

As Melchior, the young British tenor Andrew Tortise was tentative initially, but registered strongly later. The stunning performance came from the tenor Jeroen de Vaal as Hänschen, ......

The Independent, Roderic Dunnett, April 12, 2007

Speciale vermelding verdienen ook Machteld Vennevertloo (Valencienne), Jeroen de Vaal (Camille de Rosillon), en verder Het Zuidelijk Theaterkoor.

Machteld Vennevertloo (Valencienne) and Jeroen de Vaal (Camillie de Rosillon) deserve special mention, and so does Het Zuidelijk Theaterkoor.

De Telegraaf, Thiemo Wind, 20 november 2006

De cast bestaat voornamelijk uit jonge Nederlandse zangers, die het er heel behoorlijk vanaf brengen.

The cast mainly consists of young Dutch singers, who do a great job.

Trouw, Sandra Kooke, 21 november 2006

De stemmen van Machteld Vennevertloo als de wat puberachtige, pruilerige vrouw van een ambassadeur in Parijs en Jeroen de Vaal als haar geheime geliefde De Rosillon waren fraai, maar net niet in staat om goed boven het LSO uit te komen. Toch wist met name De Vaal met zijn stem ontroering op te wekken.

The voices of Machteld Vennevertloo as the somewhat juvenile, sulky wife of an embassador in Paris, and Jeroen de Vaal as her secret lover De Rossillon were beautiful, but scarsely capable of appearing above the orchestra (LSO). Nevertheless De Vaal in particular managed to stir up emotion with his voice.

De Limburger, Wim Hekking, 20 november 2006

De heren (....) - (o.a. Jeroen de Vaal) zijn als de dienaren de dartelende parels van deze productie.

The gentlemen (.....) (among others Jeroen de Vaal) as the servants are the frolic and flirtatious pearls of this production.

Noordhollands Dagblad, Hans Visser, 5 september 2006

Visually stunning and musically superb, these two short pieces by Kurt Weill and Bertolt Brecht are a triumph for all concerned, but particularly the director, Francois Girard.

 Evening News,Thom Dibbin. August 18, 2006

Kurt Weill's cantata The Lindbergh Flight / The Flight over the Ocean (originally conceived for radio) and his sung ballet The Seven Deadly Sins both epitomising different aspects of the American dream and both to dryly effective texts by Bertold Brecht - make a stunning double bill.

The Scotsman, Kenneth Walton, August 17, 2006

Already known to the Edinburgh Festival, which will this summer host Lyolns and this production, Girard astutely manages the normally static chorus in Lond   And his (Girard's) presentation of Anna's grasping family - grouped round a table on a rising platform that symbolises the buillding of the Louisiana house  - is a stroke of comic genious. (...)  There is not a weak link in this entertaining onslaught on materialism, jus as relevant today as in the 1930s. Plus ca change.

Financial Times, Francis Carlin, June 26, 2006

Dans le second, une immense carte des Etats-unis, drrerie laquelle sá rite la famille des deux putains, trace le parcours chaotique de ces deux victimes consentantes dans l jungle des villes ou elles sont obligees de vendre leur corps pour nourrir la cupidite de leur parents.

Le Progres, Antonio Mafra, June 27, 2006

Toch was de tenor Jeroen de Vaal, in de rol van de eerste percussionist en als syndicalist, overtuigend als grote gangmaker van de opstand tegen de dirigent. Meer dan de dirigent zelf, gezongen door Stephen Owen, wist hij de aandacht te trekken en hij vormde in feite de rode draad van de voorstelling.

Tenor Jeroen de Vaal, in the part of First Percussionist and as Labor Union Member, was convincingly the life and soul of the rebellion against the conductor. More than the conductor himself, sung by Stephen Owen he knew how to draw the attention, and in the end he was the Leitmotiv of the production.

De Standaard, Willem Bruls, 17 maart 2006

Amsterdam, Concertgebouw, Kleine Zaal, 25 april 2005

Bijzonder was de uitvoering van de cantate La mort du nombre uit 1930, waarin Messiaen op eigen tekst een aardse en hemelse ziel opvoert. De tenor Jeroen de Vaal uitte helder zijn wanhoop. De sopraan Barbara Hannigan klonk paradijselijk en huiveringwekkend kwetsbaar in het extatische einde uit Isoldes Liebestod van Wagner.

It was a special event, the performance of the cantate La mort du nombre, composed in 1930, in which Messiaen is staging an earthly and heavenly soul, all in his own lyrics. Tenor Jeroen de Vaal expressed his despair convincingly. Soprano Barbara Hannigan sounded as if from paradise, and shiveringly vulnerable in the extatic end leading into Isoldes Liebestod by Wagner.

De Volkskrant, Huib Ramaer, 27 april 2005

Antwerpen, De Singel, 29 april 2005

Toen Reinbert de Leeuw de pianopartij voor zich nam in de minicantate La mort du nombre, ging er van de piano prompt een heel andere wereld van dynamiek en kleur uit. De sopraan Barbara Hannigan daarentegen deed in niets denken aan haar glansprestatie onlangs op Ars Musica (in de Here-cyclus van Michel Van der Aa):(....), kortom het contrast met de oerdegelijk presterende tenor Jeroen de Vaal was immens.

When Reinbert de Leeuw started to play the piano in the mini cantate La mort du nombre, suddenly the piano appeared to be in a totally different world of colour and dynamic. Contrary to that soprano Barbara Hannigan was merely a shadow of the singer that recently could be heard at Ars Musica ( in the opera production Here of Michel van der Aa): (......), summarizing that the contrast with the extremely solid singer Jeroen de Vaal was immense.

De Standaard, Maarten Beirens, 2 mei 2005

De duetten voor de tenoren, met verschillende stemmen, Jeroen de Vaal en Andreas Gisler, was erg boeiend.

The duets for tenors, with various interpretations, sung by Jeroen de Vaal and Andreas Gisler, was quite fascinating.

Amersfoortse Courant, Peter Bruinsma, June 28, 2004